Η δεύτερη αναγέννηση των δεινοσαύρων.

«Βασιλική μύτη;». Αυτό είναι το όνομα που δόθηκε σε έναν χαντρόσαυρο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα με το επιστημονικό όνομα Rhinorex condrupus. Διερεύνησε τη βλάστηση της Ύστερης Κρητιδικής περιόδου πριν από περίπου 75 εκατομμύρια χρόνια.
Σε αντίθεση με άλλους αδρόσαυρους, το Rhinorex δεν είχε οστέινη ή σαρκώδη κορυφή στο κεφάλι του. Αντίθετα, είχε μια τεράστια μύτη. Επίσης, ανακαλύφθηκε όχι σε μια βραχώδη προεξοχή όπως άλλοι αδρόσαυροι, αλλά στο Πανεπιστήμιο Brigham Young σε ένα ράφι σε ένα πίσω δωμάτιο.

Για δεκαετίες, οι κυνηγοί απολιθωμάτων δεινοσαύρων έκαναν τα καθήκοντά τους με το φτυάρι και μερικές φορές με δυναμίτη. Έσκιζαν και ανατίναζαν τόνους βράχου κάθε καλοκαίρι, ψάχνοντας για οστά. Πανεπιστημιακά εργαστήρια και μουσεία φυσικής ιστορίας γεμάτα με μερικούς ή πλήρεις σκελετούς δεινοσαύρων. Ένα σημαντικό μέρος των απολιθωμάτων, ωστόσο, παραμένει σε κιβώτια και γύψινα εκμαγεία σκίουρων σε κάδους αποθήκευσης. Δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να πουν τις ιστορίες τους.

Αυτή η κατάσταση έχει πλέον αλλάξει. Μερικοί παλαιοντολόγοι περιγράφουν την επιστήμη των δεινοσαύρων ως μια δεύτερη αναγέννηση. Αυτό που εννοούν είναι ότι γίνονται νέες προσεγγίσεις για να αποκτηθούν βαθύτερες γνώσεις για τη ζωή και την εποχή των δεινοσαύρων.

Μία από αυτές τις νέες προσεγγίσεις είναι να κοιτάξουμε απλώς τι έχει ήδη βρεθεί, όπως ήταν η περίπτωση του Rhinorex.
Στη δεκαετία του 1990, απολιθώματα Rhinorex κατατέθηκαν στο Πανεπιστήμιο Brigham Young. Εκείνη την εποχή, οι παλαιοντολόγοι επικεντρώθηκαν στα αποτυπώματα του δέρματος που βρέθηκαν στα οστά του κορμού του Χαντρόσαυρου, αφήνοντας λίγο χρόνο για απολιθωμένα κρανία ακόμα στα βράχια. Στη συνέχεια, δύο μεταδιδακτορικοί ερευνητές αποφάσισαν να εξετάσουν το κρανίο του δεινοσαύρου. Δύο χρόνια αργότερα, ανακαλύφθηκε το Rhinorex. Οι παλαιοντολόγοι έριχναν νέο φως στη δουλειά τους.
Το Rhinorex είχε αρχικά ανασκαφεί από μια περιοχή της Γιούτα που ονομάζεται τοποθεσία Neslen. Οι γεωλόγοι είχαν μια αρκετά σαφή εικόνα του περιβάλλοντος της τοποθεσίας Neslen πριν από πολύ καιρό. Ήταν ένας βιότοπος εκβολών ποταμών, μια βαλτώδης πεδιάδα όπου αναμειγνύονταν γλυκό και αλμυρό νερό κοντά στην ακτή μιας αρχαίας θάλασσας. Αλλά στην ενδοχώρα, 200 μίλια μακριά, το έδαφος ήταν πολύ διαφορετικό. Άλλοι χαντρόσαυροι, του είδους με λοφιοφόρο, έχουν ανασκαφεί στην ενδοχώρα. Επειδή οι προηγούμενοι παληνοντολόγοι δεν εξέτασαν τον πλήρη σκελετό του Neslen, υπέθεσαν ότι ήταν επίσης ένας λοφιοφόρος χαντρόσαυρος. Ως αποτέλεσμα αυτής της υπόθεσης, συνήχθη το συμπέρασμα ότι όλοι οι λοφιοφόροι αδρόσαυροι μπορούσαν να εκμεταλλευτούν εξίσου τους πόρους της ενδοχώρας και των εκβολών ποταμών. Μόνο όταν οι παληνοτολόγοι το επανεξέτασαν ότι ήταν στην πραγματικότητα Rhinorex.

Σαν το κομμάτι ενός παζλ που πέφτει στη θέση του, ανακαλύπτοντας ότι ο Ρινόρεξ ήταν ένα νέο είδος της Ύστερης Κρητιδικής ζωής. Η εύρεση του «King Nose» έδειξε ότι διαφορετικά είδη αδρόσαυρων προσαρμόστηκαν και εξελίχθηκαν για να γεμίσουν διαφορετικές οικολογικές θέσεις.
Απλώς κοιτάζοντας πιο προσεκτικά τα απολιθώματα σε σκονισμένους κάδους αποθήκευσης, οι παλαιοντολόγοι βρίσκουν νέα κλαδιά του δέντρου της ζωής των δεινοσαύρων.

——— Από τον Dan Risch